Papatyanın Aşkı
Papatyanın Aşkı |
Ve papatya aşık olmuş, yanmış tutulmuş ak sakallı bahçevana..
Bir ümit bekliyormuş.
Yüzlerce çiçeğin arasından..
Onunla, sadece onunla saatlerce ilgilensin..
Buz gibi suyunu sadece ona döksün istiyormuş.. Sadece ona değsin makasıyla,
Sadece ona gülsün dudaklarıyla.. Kıskanıyormuş bahçevanı,
Kirmizi güllerden,
Sarı lalelerden,
Mor menekşelerden....
Zambaklardan...
Papatya, sadece bahçevan için açıyormuş, Bembeyaz yapraklarını..
Bir gün, Aşkı öyle büyümüşki...
Papatya yaprakları nı taşıyamaz olmuş.. Eyilivermiş boynu..
Toprağa bakıyormuş artik..
Bahçevanın sadece sesini duyuyormuş.. Ayaklarını görüyormuş..
Bunada şükür diyormuş..
Yetiyormuş ona, bahçevanın varlığını hissetmek
Zaman akıp gidiyormuş..
Papatya bahçevanın yüzünü görmeyeli çok olmuş..
Ne var sanki boynumu kaldırsa Bir kerecik daha görsem yüzünü diyormuş..
Ve işte bir gün..
Bahçevan papatyaya doğru yaklaşmış..
İncecik yapraklarını ellerinin arasına almış.. Elindeki sopayı, köklerinin yanına, topraða sokmuş, bir iple papatyanın gövdesini bağlayıvermiş sopaya..
Papatya o an daha çok sevmiş bahçevanı..
Hala göremiyormuş onu, ama bedeni kurtulmuş...
Uzun bir müddet sonra, Bahçevan uğramaz olmuş bahçeye..
Gelen giden yokmuş..
Kahrından ölecekmiş papatya..
Ama işte bir sabah...
Hortumdan akan suyun sesiyle uyanmış..
Derin bir oh çekmiş..
Çılgıncasına sevdiği bahçevan geri gelmiş.. Birden, kendisine doðru gelen iki ayak görmüş
Bu onun delicesine sevdiği bahçevan değilmiş.. Başka birisiymiş..
Adamın elinde bir de makas varmış.. Papatyanın kafasını kaldırmış yukarıya doğru
Ne güzel açmışsın sen öyle demiş..
Bu gencecik, yakışıklı bir delikanlıymış..
Gözleri gök mavisi, saçları güneş sarısıymış.. Ama gövden seni taşımıyor demiş.
Elindeki makası papatyanýn boynuna dogru uzatmış..
Ve bir hamlede başını gövdesinden ayırmış.. Papatya yere düşerken hatırlamış sevdiğini..
O ak saçları, ak sakallı, yaşlı bahçevanı hatırlamış..
Birde o gencecik, yakışıklı delikanlıyı düşünmüş..
Ve o an anlamış, neden o yaşlı bahçevanı sevdiğini..
O her şeye rağmen, papatyaya emek vermiş.. Ona hiç bir zaman güzel oldugunu söylememiş, ama onu aslında hep sevmiş...
Papatya anlamış artik..
Sevgi, emek istermiş...
Yere düştüğünde son bir kez düşünmüş sevdiğini..
Teşekkür etmis ona içinden..
Son yapraklarını kuruduğunda, biliyormuş artık..
Gerçek sevginin, söylenmeden yaşamadan ve asla kavuşmadan varolabileceğini
Papatyanın faydaları
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder