Adaçayı

Adaçayı

ADAÇAYI

Beyazımsı yeşil renkli bir bitki olan adaçayının 70 kadar türü bulunmaktadır. Morumsu çiçek­leri olduğu ve hoş koktuğu için süs bitkisi olarak da yetiştirilir. Boyu - 70 cm. olan adaçayının bazı türleri tıpta kullanılır. Adaçayı, bol suyla ateşe konularak haşlanır, ya da yaprakların üstüne kaynar su dökülüp iki saat bırakıldıktan sonra süzülür. Adaçayının yapraklarında da tıpkı çay­da olduğu gibi tanen vardır. Adaçayı yemek üs­tüne içilecek olursa sindirime yardım eder. Şiş­meyi ve gazı önler. Yine adaçayı kanı temizler. Kan dolaşımını yoluna koyar. Vücuttaki bazı hor­monların çalışmalarına da yardımcıdır. Özellik­le hamile kadınlarla menapoza girmiş kadınlara iyi gelir. Teskin edici bir etki yapar. Adaçayı, ayrıca fevkalade bir antiseptiktir. Ağız çalkala­mak ve gargara için ideal sayılır. Ağız ve bo­ğazdaki mikropları öldürdüğü için soğuk algınlıklarını önler. Gripte ve soğuk algınlıklarında da yine adaçayı gargarasından yararlanılır. Bu tür hastalıklarda ayrıca adaçayı da içmelidir. Çünkü bu bitkinin çayı ateşi düşürür, terlemeyi azaltır. Adaçayı iyi bir mikrop öldürücü olduğu için ya­ralarda da kullanılır. Haşlanan kuru yapraklar atı­lır ve alınan su kesiklere, yaralara sürülür. Ec­zanelerde paket halinde satılan adaçaylarının nasıl hazırlanacağı tariflerinde yazılıdır. Gerek içmek için gerek gargara vb. için 30 gram kuru adaçayı yaprağını iki bardak suyla haşlamak ve­ya demlemek yeterlidir. Adaçayının tadını herkes beğenmez. Adaçayına lezzet katmak için bir kom­posto kaşığı bal ilave edebilirsiniz. Limon sıkabilirsiniz. Yahut zencefil, tarçın gibi bir baharat katabilirsiniz. Adaçayı, ballıbabagillerdendir. 

Ada Bitkisi

Güzel bir orkide türüdür. Asıl vatanı Güney Amerika’nın yüksek bölgeleri, özellikle Kolombiya’nın dağlık kesimleridir. Avrupa’ya da getiril­miş, soğuk bölgelerde başarıyla yetiştirilmiştir. Aslında bir hayli dayanıklı bir bitkidir. Özellikle melez olarak üretilenleri. Bu orkidenin rengi pembeden koyu siklamene kadar değişir. Diğer  türlerinin aksine kokusu geceleri etrafa yayılır ve pervaneleri kendine çeker. Ada da di­ğer orkideler gibi Salepgiller’dendir. 

 Daha soğuk iklimlerde ise evde yetiştirilir. Seradan alınan açelya biraz daha büyük bir saksıya geçirilir. Toprağı her zaman nemli tu­tulur, asitli bir gübreyle beslenir. Çiçek sonba­harda serince bir köşeye götürülür, toprağı ara­lık ayına kadar daha az nemli tutulur. Sonra gü­neş alan, nemli ve serin bir köşeye konulur. Bol su verilir. Açelya fundagillerdendir. Bazı türler kışın yeşil yapraklarını dökmezler. Bir kısmı da döker.